“H Ιρίνα επισκέπτεται, στα πλαίσια των σπουδών της στην κλωστουφαντουργία, το ορεινό χωριό Kyrsya (κάπου στη Φινλανδική χερσόνησο), προκειμένου να «θητεύσει» σ’ έναν αθώο τρόπο ζωής, μακριά από το σύγχρονο πολιτισμό, όπου κάθε είδους τεχνολογικό μέσο θεωρείται περιττό! Σύντομα βέβαια θα συνειδητοποιήσει, πως το αποκομμένο από το υπόλοιπο κόσμο μέρος, δεν είναι ακριβώς αυτό που περίμενε να συναντήσει.”
Το hillbilly horror φιλμ, Kyrsya-Tuftland, του Roope Olenius, αποδεικνύει πως όπως το γενικότερο σκανδιναβικό (βλ. το horror comedy του Johan Bromander και Bonita Drake, American Burger) έτσι και το φινλανδικό ειδικότερα σινεμά, δύναται να μας προσφέρει άφθονη δόση «τρόμου», εμπλουτισμένη όμως με τέτοια «συστατικά», που μας αποτρέπουν πάντοτε από το να φύγουμε από την κινηματογραφική αίθουσα (δια) «ταραγμένοι». Kαι αυτή ακριβώς είναι η «μαγεία» του…
Όταν όμως ο Roope Olenius σκηνοθέτησε το “Tuftland”, γνώριζε καλά πως θα προκαλέσει «διχογνωμίες» για το έργο του. Γνώριζε δηλαδή από τη μια πως η επιλογή των αχανών φινλανδικών τοπίων, αποτελούσε, αντικειμενικά, την τέλεια «βάση» προκειμένου να δομήσει μια καλή ταινία!
Συνεπώς, όλα τα προκείμενα σε συνδυασμό με το γεγονός πως με το “Kyrsya” στηρίζει την «επανάσταση» στην ανερχόμενη ανεξάρτητη φινλανδική σκηνή, ενσωματώνοντας μάλιστα τις αλα backwoods terror και redneck nightmares ιστορικές στιγμές που έχουμε ζήσει, παρακολουθώντας φίλμ όπως το “Ι Spit On Your Grave”, του Meir Zarchi (1978) ή ακόμη και το “Wicker Man” του Robin Hardy (1973), βρισκόμαστε ενώπιον μιας ωρολογιακής σινε-βόμβας! Που δυστυχώς όμως δεν καταφέρνει να εκραγεί…
Και κάπως έτσι λοιπόν, αρχίζουν να αναδύονται όλα τα αρνητικά του εν λόγω φίλμ, που το εμποδίζουν, δυστυχώς, να «απογειωθεί». Έτσι, αν και το σενάριο της ταινίας καταπιάνεται με το ζήτημα της επιστροφής του ανθρώπου στη «φύση» (το οποίο η σύγχρονη ανθρώπινη λογική προτάσσει ως εναλλακτική λύση, υπό την απειλή της αλλοτρίωσης, λόγω του εκβιομηχανισμένου τρόπου ζωής του ατόμου), το πολύ καίριο αυτό θέμα δείχνει κυριολεκτικά να «ασφυκτιά» στο εν λόγω φιλμ, μέσω των μηχανικών και στείρων διαλόγων, οι οποίοι δεν καταλήγουν, παρά σ’ ένα πολύ μα πολύ άκυρο και extra-γειωτικό τέλος!
Οι ερμηνείες απ’ την άλλη, αν και πράγματι προσπαθούν να υποβοηθήσουν λίγο ως πολύ την κατάσταση (από κοινού πάντα με την «δύναμη» των ειδυλλιακών βουκολικών τοπίων που προαναφέραμε), μας κάνουνε μόνο να μιλήσουμε για το γεγονός ότι η Veera W. Vilo, η Saara Elina και ο Mikka J. Anttila, (οι οποίοι δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους), δεν είναι παρά απλά ανερχόμενα ταλέντα της υποκριτικής, σ’ ό,τι αφορά την φιλανδική σκηνή και όχι «σωτήρες» του έργου (που αν το καλοσκεφτεί κανείς, θα μπορούσαν)!
Να σημειώσουμε βέβαια εδώ πως τους άνωθεν πλαισιώνουν και οι Nia Viitamaki (που εκτός του ότι πρωταγωνιστεί, υπογράφει και το σενάριο), Ria Kataja, Arja Pekurinen, Ari Savonen και άλλοι πολλοί ταλαντούχοι ηθοποιοί…
Το “Τuftland” του Roope Olenius, που αναδείχθηκε ως η καλύτερη ταινία στο Scandinavian International Film Festival και κέρδισε το βραβείο First Look στο δικό μας Horrorant Film Festival «Νύχτες Τρόμου» για το 2018, κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες από τις 22 Νοεμβρίου.
Δείτε το trailer:
-
Σκηνοθεσία
-
Σενάριο
-
Ερμηνείες
-
Παραγωγή