Κριτική: “El Ataud de Cristal”

“Η Αμάντα, μια πετυχημένη ηθοποιός, βρίσκεται εγκλωβισμένη στην λιμουζίνα, η οποία την μεταφέρει για να παραλάβει το βραβείο της, σε μια τιμητική γι’ αυτήν εκδήλωση. Ταυτόχρονα μια παραμορφωμένη «φωνή», διαμέσου μιας κάμερας (η οποία είναι τοποθετημένη στο διαχωριστικό απ’ τα μπροστινά καθίσματα της λιμουζίνας) της υποδεικνύει τι να κάνει. Η επίμονη άρνηση της Αμάντα να συμμορφωθεί όμως με τις εντολές της εν λόγω «φωνής» (που αποδεικνύεται πως ανήκει σε κάποια «ανταγωνίστρια» της ηθοποιού από το παρελθόν) επρόκειτο να προκαλέσει μεγαλύτερο κακό στην ίδια, απ’ ό,τι αναμενόταν να πάθει…”

Με μια εξαιρετική σκηνοθεσία, την οποία υπογράφει ο Haritz Ζubillaga, το “Γυάλινο Φέρετρο”, όπως μεταφράζεται ελεύθερα η ταινία “El Ataud de Cristal”, εκτός του ότι έκλεψε την παράσταση του φετινού Horrorant Φεστιβάλ Κινηματογράφου “Νύχτες Τρόμου” (“Fright nights”), με την παρουσία της πρωταγωνίστριας Paola Bontempi να μένει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη των θεατών, απέσπασε (στα πλαίσια πάντα του φεστιβάλ) και τρία βραβεία, αυτό της καλύτερης εικόνας, αυτό του καλύτερου σκηνοθέτη και τέλος αυτό της καλύτερης ηθοποιού.

Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η κινηματογράφηση του εν λόγω φιλμ ενώ ταυτόχρονα, ό,τι διαδραματίζεται στα πλαίσια της εξωπραγματικής «λιμουζίνας της κόλασης» (Hell limo), αντανακλά μια άλλη πραγματικότητα, πολύ διαφορετική απ’ αυτήν που θα ανέμενε κανείς στα πλαίσια του εσωτερικού μιας λιμουζίνας.

Η Αμάντα καλείται λοιπόν να ανταποκριθεί στο σκληρό ρόλο της «υποτακτικής», στο σαδομαζοχιστικό παιχνίδι, που της επιτάσσει μια παραμορφωμένη (αρχικά ανδρική και έπειτα γυναικεία) «φωνή» που διατηρεί, όπως ισχυρίζεται, τον έλεγχο της λιμουζίνας, ζητώντας εκδίκηση για ένα παρελθοντικό «παραστράτημα» της διάσημης ηθοποιού σε βάρος της…

Ως συνέπεια αυτού η «φωνή, που της απευθύνεται μέσω μια κάμερας, η οποία είναι τοποθετημένη πίσω από τα μπροστινά καθίσματα της, θα υποβάλλει την πετυχημένη ηθοποιό σε μια σειρά από εξευτελιστικές ως και ιδιαίτερα προκλητικές και επικίνδυνες για τη ζωή της (Αμάντα) διαδικασίες…

Σε μια εκπληκτική παραγωγή της Basque Films και με εμφανές το Bdsm στοιχείο και ξεκάθαρους τους ηθικούς προβληματισμούς περί καλού και κακού, η ταινία “Glass Coffin” τραβάει μέχρι τα άκρα την υπόθεση, αποφεύγοντας διακριτικά τους συσχετισμούς με θρησκευτικού τύπου αναγωγές, καθώς αναδεικνύει πως η καλοσύνη του ατόμου δεν εξαρτάται από τους ηθικούς του φραγμούς.
Σε σχετική ερώτηση μάλιστα, που διατύπωσα στην ηθοποιό μετά το πέρας της προβολής, τόνισε πως ούτε αυτή ούτε ο σκηνοθέτης διακρίνουν στην ταινία τους θεολογικού τύπου αναφορές.

“Ανέξαρτητα του αν είσαι ορθόδοξος ή καθολικός, η ηθική του καθενός είναι κάτι το σχετικό”, σημείωσε αναφορικά η Bontempi.
Στην ενδιαφέρουσα ερώτηση πάλι ενός θεατή για το αν η «φωνή», που ελέγχει την λιμουζίνα, αποτελεί ουσιαστικά τη φωνή της συνείδησης της πρωταγωνίστριας, η ηθοποιός απάντησε, «πως ναι θα μπορούσε τόσο η Αμάντα όσο και η υποτιθέμενη φωνή της συνείδησης της, να αποτελούν όντως τις δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος».

Παρά ταύτα η ταινία, όπως αποδεικνύεται, δεν διστάζει να εστιάσει στον αθέμιτο ανταγωνισμό δυο γυναικών, που διεκδίκησαν κάποτε τον ίδιο ρόλο, διαδικασία που κατέστησε την μια κερδισμένη και την μια ηττημένη…
Το δίπολο αυτό βέβαια επιτυχίας–αποτυχίας, που κατακλύζει όλη την ταινία, δείχνει (καθώς εξελίσσεται η πλοκή της) όχι μόνο να ανατρέπεται από το γεγονός ότι η αποτυχημένη αντίζηλος είναι πλέον αυτή που κινεί τα νήματα, στα πλαίσια της λιμουζίνας, η οποία δεν διστάζει να αμφισβητήσει μάλιστα την ηθική υποστάση της Αμάντα (ίσως και την αξία της ως ηθοποιού), καθώς της επισημαίνει χαρακτηριστικά «Αμάντα όντως πιστεύεις ότι είσαι η καλή της υπόθεσης»; (Amanda…do you honestly believe that you ‘re a good person?).

Όσον αφορά τέλος στο καστ της ταινίας να αναφέρουμε πως η πρωταγωνίστρια, Paola Bontempi, είναι αυτή που σηκώνει στους ώμους της το βάρος της ταινίας, “Γυάλινο Φέρετρο”, καθώς αποτελεί ουσιαστικά την μια και μοναδική ηθοποιό της ταινίας.

Στη σκηνοθεσία βρίσκεται φυσικά ο Haritz Zubillagen, που υπογράφει και το σενάριο από κοινού με τον Aitor Eneriz. Όπως προαναφέρθηκε, η Bontempi παρευρέθηκε, μαζί με τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από την εξαιρετική επίσης παραγωγή, Galder Gaztelu–Urrutia, στα πλαίσια του τέταρτου Horrorant Festival “Fright nights”, αφήνοντας μας τις καλύτερες εντυπώσεις…

Δείτε το trailer: