“Έπειτα είναι και κείνοι που λαξεύουν το ξύλο κατά πως την ψυχή τους. Αναζητούν τη μορφή που κρύβεται στο κούτσουρο και στις φλέβες. Αφουγκράζονται τον επερχόμενο στεναγμό της γέννησης. Τον κρυμμένο άνεμο στις κορφές των δένδρων. Κρατάνε σφικτά στις χούφτες τους τα πρόσφορα, το σμιλεμένο ξύλο και την καρδιά τους (Τ. Κουράκης)…”
Ο Geppetto, ένας φτωχός ξυλογλύπτης, «αναζητώντας τη μορφή» που κρύβεται σ’ ένα «μαγικό» κούτσουρο, λαξεύει… το ξύλο και «δίνει πνοή» στο γιο του, τον Πινόκιο, μια μαριονέτα, που ευελπιστεί, παρά τις «αταξίες» του, η καλή του νεράιδα, να τον μεταμορφώσει σε πραγματικό αγόρι.
Και για όποιον νομίσει πως εμείς είμαστε οι «ποιητικοί» στο πως περιγράφουμε την υπόθεση του “Pinocchio”, πρέπει κανείς να ρίξει μια ματιά στο πιο πρόσφατο αυτό δημιούργημα του Matteo Garrone (που υπογράφει και το σενάριο της ταινίας), προκειμένου να θαυμάσει την δραματουργία και το ύφος του Ιταλού σκηνοθέτη.
Και αναφερομάστε φυσικά στο πως ο Garrone, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από την ομώνυμη νουβέλα του Carlo Collodi, το γνωστό δηλαδή σε όλους μας παραμύθι του ξυλουργού Geppetto και της ξύλινης μαριονέτας του, Pinocchio, δομεί σκηνή προς σκηνή μια ποιητική γραφή, η οποία εκτός του ότι προσομοιάζει σε μια αισθητική, τύπου Guillermo Del Toro, έχει να αναδείξει φυσικά και τη δική της προσωπική σφραγίδα.
Η παραγωγή λοιπόν του “Pinocchio”, είναι σε τέτοιο βαθμό προσεγμένη, στοιχείο που καθιστά επιτακτική την παρακολούθηση της αναβίωσης του παραμυθιού των παιδικών μας χρόνων, στην μεγάλη οθόνη.
Το όλο story πάλι, αν και ξεκινάει με την χαρακτηριστική παρουσία του Roberto Benigni (ξεκαρδιστικός σ’ ό,τι κι αν κάνει) και κλείνει μ’ αυτήν, επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στις περιπέτειες της ιδιόμορφης «ενηλικίωσης» του Pinocchio, που στην περίπτωση του συνιστά μια διεργασία εξέλιξης του από «μαριονέτα» σε άνθρωπο! Μια δική του δηλαδή προσωπική «ανθρωποποίηση», με τη βοήθεια του πατέρα του και μιας νεράιδας.
Οι συμβολισμοί έτσι, «δίνουν και παίρνουν» στο φανταστικό δράμα του Matteo Garrone, μ’ ένα τύπου επικό ρεαλισμό (ή και μαγικό ρεαλισμό), να προσδίδει μια εκ των έσω αληθοφάνεια, σε όσα μέχρι το “Pinocchio” του Garrone, ο θεατής θεωρούσε «παραμύθια»! (Χαρακτηριστική η σκηνή με τους δρυοκολάπτες, που πελεκούν τη μεγαλωμένη μύτη απ’ τα απανωτά ψέματα του Πινόκιο, κατ’ εντολή της νεράιδας φυσικά).
Οι ερμηνείες τέλος είναι αρκετά συμπαθείς με το cast να απαρτίζουν οι Roberto Benigni, Federico Ielapi, Rocco Papaleo, Massimo Ceccherini, Marine Vacth, Gigi Proietti.
Το “Pinocchio”, που επρόκειτο να κυκλοφορήσει στις σκοτεινές αίθουσες στις 19 του Μάρτη, κυκλοφορεί πλέον στην μεγάλη οθόνη, υπό τον έναστρο ουρανό των θερινών σινεμά, από τις 11 του Ιούνη.
Δείτε το trailer:
-
Σκηνοθεσία
-
Σενάριο
-
Ερμηνείες
-
Παραγωγή