Κριτική: “Teen Spirit” Του Max Minghella

“H Violet είναι μια πολωνικής καταγωγής, εκκολαπτόμενη τραγουδίστρια, η οποία διαμένει από κοινού με τη διαζευγμένη μητέρα της στην Νήσο Wight (Isle of Wight), ένα από τα μεγαλύτερα νησιά της Βρετανικής χερσονήσου. Όταν κάποια στιγμή συναντήσει τον manager της και πρώην τραγουδιστή της όπερας, Vlad, σε κάποιο τοπικό club του νησιού, όπου συνηθίζει να σπαταλά το ελεύθερο χρόνο της, η προοπτική καριέρας στο μουσικό pop στερέωμα κάνει ευθύς την εμφάνιση της, με την Violet να θέτει υποψηφιότητα στο πρώτο εύκαιρο talent show, που θα βρεθεί στο διάβα της.”

Το “Teen Spirit” του Max Minghella (που καταπιάνεται με τη δημιουργική «επανάληψη» της synthpop music, πάλαι ποτέ παρακλάδι του New Wave), εισάγει στο «σύμπαν» της ταινίας του το New Retro Wave.

O παραγωγός του “La la Land”, Fred Berger ανοίγει για άλλη μια φορά το δρόμο, όχι για τα Oscar αυτήν την φορά, αλλά για την New Retro εποχή στις ταινίες. Και η Elle Fanning στέκεται επάξια των περιστάσεων. Ίσως πιο επάξια, εν προκειμένω, και από τον ίδιον τον Berger, η δουλειά του οποίου μπροστά στην Elle ωχριά, καθότι δεν χαρακτηρίζεται από το ίδιο πάθος, που διακατέχει την ηθοποιό, η οποία μας αποδεικνύει με την ερμηνεία της στο “Teen Spirit”, ότι είναι και «αοιδός»!

Κι αυτό γιατί μπορεί μεν ο Berger να μας βάζει στην πρίζα στους πρώτους προκριματικούς του talent show Τeen Spirit αποκαλύπτοντας μας την κύρια αντίπαλο της Violet, Angel Χ, μ’ έναν τρόπο που μας φανερώνει παράλληλα το αθέμιτα ανταγωνιστικό έργο το οποίο η ίδια έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας. Το ν’ αφήνει όμως την πρωταγωνίστρια του, παρ’ όλες τις φωνητικές της δυνατότητες (η Fanning ερμηνεύει εκπληκτικά, hit από Annie Lennox μέχρι αυτά των Ellie Goulding και Sigrid, κι ας μην είναι live), από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας, ντυμένη με μια φόρμα και ένα σταυρουδάκι στο στέρνο και να αξιώνει κιόλας πως έτσι θα νικήσει στο διαγωνισμό, είναι το λιγότερο ένα concept, αντιρεαλιστικό!

Εξάλλου για μουσική pop βιομηχανία μιλάμε και ενώ όλοι γνωρίζουμε πως κυλάει το πράγμα, παραμένουμε εκεί με το ερωτηματικό μας, γιατί η Violet είναι στημένη στο φιλμ τόσο «ακατάλληλα» (για pop είδωλο πάντα). Εάν προσωπικά μάλιστα, αναλογιστώ την Elle Fanning ως Jesse στο Neon Demon ή ως V(irginia), στο “Twixt” του Coppola, δεν μπορώ να κατανοήσω το λόγο της όλης… προχειρότητας. Κατανοώ βέβαια από την άλλη, γιατί το φίλμ δεν καταφέρνει να απογειώσει την Fanning και να απογειωθεί εν συνεχεία και σαν ταινία.

Ο πάλαι ποτέ ηθοποιός Mighella (“Social Network”) από την άλλη, τα καταφέρνει σαφώς καλύτερα στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, καθώς καταφέρνει να διεισδύσει στο ψυχισμό μας εμπλουτίζοντας τον, με όλες τις σωστές New Retro αποχρώσεις, αν και δεν αποφεύγει επίσης να «ντύσει» πολλές από τις σκηνές του με κάποιες, αλα Lynch επιρροές. Σε βιομηχανία θεάματος αναφερέται εξάλλου ο Max Minghella, ήταν σχεδόν απίθανο να μην επηρεαστεί o δημιουργός από τον μέντορα της σκιαγράφησης της ατμόσφαιρας, που περιβάλλει την «κρεατομηχανή» του star system (βλ. “Mullholland Drive” και θα καταλάβετε).

To σενάριο τέλος, που υπογράφει ο ίδιος ο Minghella, στέκεται μόνο δυστυχώς στις κλασικές εφηβικές ανησυχίες, που όχι μόνο καταντούν βαρετές (καθότι ίδιες για όλους), αλλά γιατί στο μυαλό του θεατή έχει προηγηθεί ένα “Vox Lux”, που έχει ήδη εκτοξεύσει τις εμπειρίες και τις αναζητήσεις των pop ειδώλων σ’ άλλη διάσταση, ακόμη και όταν η καριέρα τους είναι ακόμη «στα σπάργανα». Κοινώς εδώ οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν στο χώρο, ποιος ασχολείται συνεπώς με έρωτες στο pop μουσικό στερέωμα; Αυτά είναι μόνο για να τα ταϊζει η pop industry στον κοσμάκη και τα συναφή.

Στο “Teen Spirit” πρωταγωνιστούν οι Elle Fanning, Rebecca Hall και ο σερβικής καταγωγής ηθοποιός Zlatco Buric.

Το “Teen Spirit” προβάλλεται στις αίθουσες της χώρας μας απο τις 2 Απριλίου.

Δείτε το trailer: