Κριτική Στο “Dark Phoenix” Του Simon Kinberg

“Ο μύθος του φοίνικα μιλάει για την αιώνια επιστροφή, υπάρχει πάντα η αιώνια επιστροφή της φωτιάς προς τη στάχτη. Ο μύθος του φοίνικα καταργεί την πορεία της φθοράς, από τις στάχτες ξαναγεννιέται η φωτιά και ο φοίνικας συμβολίζει την άρνηση να δεχτούμε το τέλος. Είμαστε πάντα εδώ, που όλα ξεκινούν τώρα…”
Ανώνυμος

Ύστερα από το αναπάντεχο χτύπημα της Jean, μέλους του πληρώματος των X-Men, από κάποια υπερκοσμική δύναμη και κατά την διάρκεια μιας καίριας αποστολής τους στο διάστημα, οι ισορροπίες θα κλυδωνισθούν στα πλαίσια της «οικογένειας».

Tα γεγονότα που θα ακολουθήσουν το προκείμενο συμβάν, έχουν ως αποτέλεσμα την απρόσμενη «μετάλλαξη», της Jean σε Phoenix, της οποίας επακολούθως ο «εγκέφαλος» θα εξαναγκαστεί στην υποβολή μιας επίπονης διαδικασίας ανάσυρσης των απωθημένων μνημών της, δημιουργώντας ταυτόχρονα και τις προϋποθέσεις της σύνδεσης της Phoenix με υπερκοσμικά όντα, τα οποία φιλοδοξούν να χρησιμοποιήσουν (μέσω αυτής) τον πλανήτη, ως βάση της εξάπλωσης της κυριαρχίας τους στο σύμπαν…

Ο Simon Kinberg προσπαθεί να αποτυπώσει στο “Dark Phoenix” το «Εκ της τέφρας αναγεννώμαι», βάζοντας δυστυχώς το εν λόγω κεντρικό νόημα της ταινίας να «βαδίζει»…στα λάθος μονοπάτια…

Ο Φοίνιξ (από το «φοινός» = πορφυρός, βαθυκόκκινος) είναι ένα μυθολογικό πουλί που ξαναγεννιέται απ’ τις στάχτες του. H (κοκκινομάλλα) Phoenix πάλι είναι ένα από τα βασικά μέλη του πληρώματος των X-Men, η οποία παρά το δυσάρεστο γεγονός της πρόσκρουσης της με μια υπερκόσμια δύναμη, στα πλαίσια των «επικίνδυνων αποστολών» της ομάδας της, πεθαίνει και ανασταίνεται μεν, αλλά έτοιμη να καταστρέψει τους πάντες και τα πάντα δε!

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα προκείμενα και ας αναφέρουμε, πως η εν λόγω αυτή «προσθήκη» στον ευρέως διαδεδομένο «Μύθο του φοίνικα», εκ μέρους του Simon Kinberg στο “Dark Phoenix” (το σενάριο του οποίου βασίζεται στο ομώνυμο story του Dark Phoenix Saga), είναι τρόπον τινά αυθαίρετη. Κοινώς η «Φοίνιξ», κατά Simon Kinberg, αναγεννάται για να καταστρέψει όσους την αγαπούν; Τι να πει κανείς για κάτι που ακούγεται τόσο οξύμωρο…

Να σημειωθεί επίσης εδώ, πως ο Kinberg, αφού με τα χρόνια, πέρασε από την παραγωγή στο σενάριο της σειράς ταινιών των “Χ-Men”, στο “Dark Phoenix” περνά πλέον και από το σενάριο, στην σκηνοθεσία, θαλασσώνοντας τα και στα δύο…

Παρά το μπόλικο (και με ουσία) υλικό που είχε για να αξιοποιήσει και με highlight τα παιδικά χρόνια της ηρωϊδας Jean, γεγονότα που o Kinberg μας παραθέτει στην αρχή της ταινίας και θα μπορούσε να τα «πλέξει» με τέτοιο τρόπο, που να μας κάνει να ψαχνόμαστε (άραγε το υπερκοσμικό συναπάντημα της Phoenix, ήταν τυχαίο γεγονός ή απλά έφερε στην επιφάνεια τον πραγματικό σκοτεινό της εαυτό), επιλέγει να δομήσει ένα ultra προβλέψιμο story, με την Jean να καταλήγει το κοριτσάκι που όλοι του έλεγαν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της ψέμματα (για την ίδια και το θάνατο των γονιών της) και επιστρέφοντας ως Phoenix, με σύμμαχο πάντα τη δύναμη του κακού, είναι έτοιμη να εκδικηθεί, χωρις να το θέλει πραγματικά βέβαια…

Σκηνοθετικά αδιάφορο επομένως και με «ανεγκέφαλο» σενάριο, το οποίο με λίγη βέβαια φαντασία και θεωρούμενο πως θα μπορούσε να ενέχει, εντός των κόλπων του, κάποιες πολιτικές συνδηλώσεις, καθώς προσπαθεί μάταια να πιαστεί από το context του όλου styling της Jessica Chastain (η οποία υποδύεται την αρχηγό Vuk των υπερκοσμικών όντων, που με σύμμαχο την Phoenix θα κυριαρχήσουν στο γαλαξία).

Και ολα αυτά για να υποδηλώσει μια «αισθητική», η οποία θα μπορούσε να αποτελεί αντανάκλαση μιας αέναης απειλής, π.χ. των Ναζί, το “Dark Phoenix” δεν κατάφερνει στην τελική, με την ασάφεια ή ακόμα και τη στρέβλωση που το διακατέχει, ούτε καν το content, το περιεχόμενο δηλαδή του ίδιου του τίτλου, να το αποτυπώσει στο κινηματογραφικό πανί.

Για να το θέσουμε ελληνιστί, το μόνο που δεν υπονόησε κανείς στην ταινία, είναι αν η Phoenix αμφιταλαντεύεται όντως μεταξύ Φιλικής Εταιρείας (βλ.σημαία με το μυθικό αναγεννώμενο φοίνικα και την επιγραφή «Εκ της στάκτης μου Αναγεννώμαι») και Παπαδόπουλου (βλ. Αυτοαναφλέγομενο «πουλί της χούντας»). Για τόσο γραφικά πράγματα μιλάμε δηλαδή!…

Τον ίδιο «αυθαίρετο», άκυρο και επικίνδυνο δρόμο δεν επιλέγουν ευτυχώς να ακολουθήσουν οι συντελεστές της παραγωγής του “Dark Phoenix”, με τη φωτογραφία και τη γενικότερη κινηματογράφηση (χείρα βοηθείας του Mauro Fiore) του, να αποτελεί ίσως το μοναδικό λόγο να ξεσηκωθεί κάποιος να το παρακολουθήσει επί κινηματογραφικής οθόνης (Αν και τα γραφικά μπορεί σε κάποιους να φέρουν στο μυαλό του, τα γραφικά του αποτυχημένου The Mummy του Alex Kurtzman, αλλά ας μην ξεχνάμε πως αυτά ήταν και το μοναδικό plus στοιχείο της επί το λόγω ταινίας)…

Τέλος, η 3D εμπειρία, με την βοήθεια των ειδικών γυαλιών που θα σου παραχωρηθούν λίγο πριν μπεις στην αίθουσα, είναι ένα επιπλέον κίνητρο να ξεσηκωθείς (να το δεις)…

Να προστεθούν σ’ όλα τα παραπάνω και οι αξιοπρεπείς ερμηνείες της Sophie Turner και Jessica Chastain, που της πάει να είναι η αρχικακιά και να κινεί τις εντυπώσεις με το στήσιμο της και το όλο ύφος της Vuk (προσωπικά μου έφερε στο μυαλό το ανδροϊδές Τ-1000 από το Terminator 2: Judgement Day του James Cameron) ξυπνώντας μάλιστα μνήμες από άλλες εποχές, που και οι «κακοί» είχαν και πολιτικό νόημα…

To cast πλαισιώνουν οι Michael Fassbender, Jennifer Lawrence, James McAvoy, Nicholas Hoult, Alexandra Shipp, Tye Sheridan, Kodi Smit-McPhee.

Το “Dark Phoenix” κυκλοφορεί ήδη στα σινεμά της χώρας μας.

Δείτε το trailer: