Κριτική στο “Bombshell” Του Jay Roach

“ΗΠΑ, Ιούλιος 2016: Ύστερα από τον υποβιβασμό της από την πρωϊνή στην απογευματινή ζώνη, η παρουσιάστρια στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Fox News, Gretchen Carlson, θα χάσει εντέλει τη θέση της, καθώς δεν ενδίδει στις σεξουαλικές ορέξεις του αφεντικού της, υποβάλλοντας εν συνεχεία μήνυση εναντίον του. Το τόλμημα της αυτό, θα ακολουθήσει σωρεία μηνύσεων, με πιο χαρακτηριστική αυτή της εν ενεργεία εργαζόμενης στο ειδησεογραφικό πρακτορείο, της μεγαλοδημοσιογράφου, Megyn Kelly. Εντωμεταξύ μια νεαρή ασκούμενη δημοσιογράφος ονόματι Kayla Pospisil, που μόλις ανακαλύπτει τι πρέπει να «θυσιάσει» προκειμένου να εκτοξευθεί η «καριέρα» της και παρότι φαινομενικά, αποτελεί τον πιο αδύναμο κρίκo, θα διαδραματίσει καίριο ρόλο στην αποκάλυψη ενός σκανδάλου, που επίκειται να συνταράξει το θυγατρικό τμήμα του ειδησεογραφικού τμήματος του κολοσσού, που ονομάζεται 21st Century Fox…”

«Βόμβα» μεν, αναίμακτη δε, παραμένει, παρ’ όλες τις «φιλότιμες» προσπάθειες, το “Bombshell” του Jay Roach. Το πραγματικό σκάνδαλο του δικτύου Fox News, με πρωταγωνιστή τον CEO (Chief executive officer) του ειδησεογραφικού κολοσσού, Roger Ailes, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Εν αντιθέσει, αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου του «σεξισμού», που λάμβανε ανέκαθεν χώρα, στον οιοδήποτε χώρο εργασίας. Από τότε τουλάχιστον, που το γυναικείο φύλο «βγαίνει» στην αγορά εργασίας…

Από την ανεξάντλητη αυτή πηγή λοιπόν των «σεξουαλικών παρενοχλήσεων» στον εργασιακό χώρο, αντλεί την ενδιαφέρουσα θεματολογία του ο Charles Randolph (“Big Short”), δομώντας από κοινού με τον Jay Roach (“Austin Powers”) στην σκηνοθεσία, το βασισμένο σε αληθινά γεγονότα δράμα, “Bombshell”.

Με επίκεντρο λοιπόν την επαγγελματική πορεία, στο ειδησεογραφικό τμήμα της θυγατρικής εταιρείας της 21st Century Fox , Fox News, της κατά πολλούς παρεξηγημένης (για αυτά που κατά καιρούς της καταλογίζουν ,βλ. “Santa is White”), Megyn Kelly, η “Bόμβα” (όπως μεταφράζεται στα ελληνικά το φιλμ Bombshell) μπορεί όντως να «σκάει», θίγοντας ένα εξαιρετικά επίκαιρο ζήτημα που εστιάζει όχι τόσο στην πατριαρχία ή τον φεμινισμό μεμονωμένα αλλά στην αυτή καθεαυτή «μάχη των φύλων» στην εργασιακή «αρένα», πάραυτα παραμένει μια βόμβα «αναίμακτη»!

Αυτό δεν το καταλογίζει κανείς εννοείται ούτε στις οσκαρικού τύπου ερμηνείες αλλά ούτε στην σκηνοθεσία και το σενάριο, ούτε καν στην παραγωγή (που παρ’ όλες τις ατέλειες της μέχρι και για υποψηφιότητα μακιγιάζ ακουγότανε).

Τι είναι οπότε αυτό που εμποδίζει το “Bombshell”, να προκαλέσει ή και να γοητεύσει, αφήνοντας πίσω του θύματα; Το θέμα λοιπόν που δημιουργείται με την σκηνοθετική απόπειρα του Roach να αποτυπώσει τον απόηχο ενός σεξουαλικού σκανδάλου (που μέχρι και το σκάνδαλο Weinstein «ωχριά» μπροστά του), δεν αφορά συνεπώς στα μεμονωμένα χαρακτηριστικά της αλλά στο γεγονός πως στο σύνολο της η απόπειρα αυτή δεν καταφέρνει.. να πείσει!

Και αυτό δεν συνεπάγεται πάλι, πως δεν αναπαράγει άρτια και δεν κάνει πιστευτή την πραγματική ιστορία των όσων ανήθικων προτάσεων έκαναν τα «αγόρια» στα «κορίτσια», του κατά τ’ άλλα «συντηρητικού» καναλιού, Fox News. Ούτε επίσης πως το καλογραμμένο σενάριο του Randolph δεν αποτυπώνει επακριβώς (τον έτοιμο να εκραγεί) ψυχισμό της οποιασδήποτε σεξουαλικά παρενοχλημένης γυναίκας, εργαζόμενης σε κάποιο κανάλι ή δίκτυο, που όντως, όπως αναφέρει και η ίδια Megyn Kelly (ο αληθινός λόγος της οποίας παίρνει σάρκα και οστά στο Bombshell), ένας γυναικείος ψυχισμός που εκρήγνυται δεν είναι απαραίτητα ζήτημα φεμινισμού.

To κύριο πρόβλημα της «Bόμβας» του Jay Roach είναι πιθανόν για τους πολλούς, το γεγονός πως η θεματολογία της, η οποία είναι πιθανόν συντηρητικότερη μιας δημοκρατικής και, όπως προείπαμε, ρίχνει τη σκιά της στην «γυναικεία ψυχολογία», επιλέγει να φέρει στο προσκήνιο την επικρατέστερη άποψη μιας αρχέγονης «μάχης των φύλων», που αυτή τη φορά διαδραματίζεται, στον εργασιακό χώρο…

Και παρόλο, που η επιλογή «στρατοπέδου» εν προκειμένω θα ήταν ξεκάθαρα υποκειμενική (στη βάση δηλαδή του γεγονότος του ότι η ταινία αναφέρεται σε κάτι βαθύτερο από αυτό, που θα μπορούσε να αναφερθεί απλά ως “Sex and politics”), υπάρχει όντως «κάτι» στο πρόβλημα αυτό του “Bombshell”, που μπορεί να κάνει κάποιους να προτάξουν την πατριαρχική κοινωνία ως την κύρια πηγή του κακού και να αναρωτηθούν γιατί άραγε το φιλμ κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του και δεν το τραβάει στα άκρα, μιλώντας ξεκάθαρα για έναν μαζικό ξεσηκωμό των γυναικών του καναλιού Fox, που όπως και να χει, προσομοιάζει περισσότερο σε κάποιο άτυπο φεμινιστικό κίνημα παρά σε μάχη…

Βέβαια, θα συμπληρώσω εδώ την δική μου άποψη επί του θέματος, λέγοντας πως ένα φεμινιστικό κίνημα (έστω και άτυπο), θα ήταν άστοχο αν δεν ήταν αντικαπιταλιστικό. Κάτι που φυσικά δεν αντανακλά την «κοσμοθεωρία» του Fox News, ούτε πιθανόν την ίδια την ίδια την Megyn Kelly. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, καλά έκανε η μεγαλοδημοσιογράφος και επικαλέσθηκε την μάχη και όχι το φεμινισμό. Και καλά έκανε και ο Jay Roach που το αναπαρήγαγε ως έχει…

Το highlight του “Bombshell” και αυτό που εντέλει το σώζει από την καταδίκη στην μετριότητα είναι, όπως προείπαμε, οι ερμηνείες τόσο της φτυστής Megyn Kelly, Charlize Theron, όσο και της Nicole Kidman. Επιπλέον η πλασματική περσόνα της Kayla Pospisil, την οποία υποδύεται επίσης άψογα η Margot Robbie, θα μπορούσε να αποτελεί ό,τι πιο ευρηματικό στο “Bombshell”, υπό την οπτική ότι συνδέει το πραγματικό σκάνδαλο, που συγκλόνισε την αυτοκρατορία του Fox News, με το κίνημα των γυναικών #Metoo (που διαδέχθηκε το σκάνδαλο Weinstein), υπό την έννοια ότι η οποιαδήποτε γυναίκα και σε οποιονδήποτε εργασιακό χώρο, είναι υποκείμενη σε σεξουαλική παρενόχληση.

To cast πλαισιώνουν με επιτυχία οι John Lithgow, Kate Mckinnon, Connie Britton, Liv Hewson, Brigitte Lundy Paine, Malcolm ΜcDowell, Ben Lawson και Josh Lawson.

H «Βόμβα» (aka Bombshell) του Jay Roach «σκάει» στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 26 του Δεκέμβρη…

Δείτε το trailer: