"Με ορμητήριο την απειλούμενη από πυρηνικά Γη, τη Σελήνη και τον Άρη ο αστροναύτης μηχανικός Roy McBride, θα ξεκινήσει την προσωπική του «Οδύσσεια» με προορισμό τον πλανήτη Ποσειδώνα, προς αναζήτηση του θεωρούμενου ως νεκρού (και επίσης αστροναύτη επιστήμονα), πατέρα του, H. Clifford McBride, που η NASA κατηγορεί για «αποστασία» και ενδεχόμενη αποστολή πυρηνικών στη Γη. Αν και το καθήκον καλεί τον Roy να «απογαλακτισθεί», τα ανεξάλειπτα ίχνη της οικογενειακής μνήμης τον στοιχειώνουν, καθιστώντας τον έτσι, τρόπον τινά, αδύναμο να εκπληρώσει την «αποστολή» του. Όλα θα αναθεωρηθούν μέσα του, όταν συνειδητοποιήσει ότι το χρέος προς την ανθρωπότητα και όχι η «οικογένεια», ίσως να συνιστά στην τελική το ύψιστο καθήκον…"
O αστροναύτης Rοy καλείται να κόψει τον ψυχολογικό «ομφάλιο λώρο» με τον πατέρα του, ενόψει μιας ιδιότυπης «τιτανομαχίας», η οποία λαμβάνει χώρα όχι αυτή τη φορά στη γη αλλά στα πλαίσια ενός νέου πεδίου μάχης, που συνιστά ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα…
O James Gray δομεί το "Ad Astra", ένα καλό sci-fi δράμα με άρτια κινηματογράφηση και αποσβολωτικά οπτικά εφέ, καθώς και μ’ έναν άξιο στο one-man show του, πρωταγωνιστή, τον Brad Pitt.
Αν και το σενάριο (που υπογράφει ο Gray από κοινού με τον Ethan Gross) διαθέτει όλα τα εχέγγυα, ανάμεσα σ’ αυτά και τις αναμνήσεις του πρωταγωνιστή (οι οποίες αποτελούν και το highlight της ταινίας) να συνιστούν την κινητήριο δύναμη της όλης εξέλιξης της πλοκής, προκειμένου να δομηθεί η «ποιητική ιστορία» της αναλλοίωτης στο χρόνο σχέσης πατέρας και γιου, όλα μετριάζονται, όταν αναλογιστεί κανείς τα ατεκμηρίωτα, κατά την αφήγηση, δεδομένα που δόμησαν την εν λόγω αυτή σχέση, καθώς και ό,τι την περιβάλλει.
Όχι, ότι αν κάποιος ψαχτεί εν προκειμένω δεν θα καταλάβει πως στην όλη τυχαία (ή και μη) αφηγηματική δομή ο διάολος κρύβεται πάντα στις λεπτομέρειες αλλά αναρωτιέται κανείς, γιατί να πρέπει κανείς να «σπάει το κεφάλι του», προκειμένου να καταλάβει «πως η διαμάχη μεταξύ της αναζήτησης της αρχής του σύμπαντος (και συνεπώς του θεού) και της ανθρωπότητας είναι αιώνια (και μετρά μάλιστα υπό αρχαιότατων χρόνων);
Είναι άδικο δηλαδή ένα concept τόσο εύληπτο, όσο και το αίσθημα της αντιπαλότητας μεταξύ πατέρα και γιου (ή αλλιώς παλιού και νέου) να «περιπλέκεται», επί δύο ώρες και τρία λεπτά (όσο διαρκεί δηλαδή το Ad Astra), και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό. Και είναι άδικο, προς αυτή πάντα την οδό, οι σεναριογράφοι να διαθέτουν όλες τις «πρώτες ύλες» αλλά να μην τις χρησιμοποιούν, έτσι ώστε να «δέσει το γλυκό» και να το γευθούν τοιουτοτρόπως όλοι ανεξαιρέτως, όχι λίγοι και εκλεκτοί…
Σκηνοθετικά, παράλληλα, και βάσει της προφανούς "2001: A Space Odyssey" επιρροής, το "Αd Astra" θα μπορούσε άνετα να θεωρηθεί ως μια εν δυνάμει συνέχεια του «έπους» του Stanley Kubrick. Tόσο το «η αυγή του ανθρώπου» ιστορικό πλαίσιο (που υποβόσκει και στο Ad Astra) όσο και η έκθεση του αέναου (αθέμιτου) ανταγωνισμού μεταξύ των ανθρώπων, η οποία παραλληλίζεται με «πιθήκια» και «πιθηκισμούς» και στο σύμπαν, ωθούν την πρόσφατη δημιουργία προς μια Κιουμπρική όδο!
Όλα αυτά βέβαια μέχρις ότου ο Gray, μας εμφανίσει το δικό του προσωπικό καρικατούρα πιθήκι, καθώς και πως αντιλαμβάνεται ο ίδιος τους οιουσδήποτε «πιθηκισμούς» δύνανται να λάβουν χώρα στο γαλαξία, επιβεβαιώνοντας μας έτσι την εμπορική διάσταση που επιθυμεί να πάρει η ταινία του. Αρκεί να ρίξει μια ματιά κανείς στις σκηνές της οδικής μάχης στη Σελήνη και να επιβεβαιώσει πως αυτές συναινούν προς την εμπορική αυτή οδό, που ακολουθεί εντέλει το "Ad Astra"!
Το one man show τέλος του Brad Pitt συνιστά μεν ό,τι καλύτερo αλλά όχι δε αρκετό, έτσι ώστε να συναισθανθούμε τo όλο βάρος της «αποστολής» του Roy να κόψει το ψυχολογικό «λώρο» (cut the cords) με ό,τι θεωρούσε μέχρι στιγμής «οικογένεια» και να μην θεωρήσουμε έτσι την ερμηνεία του, ως ένα ψυχοφθόρο ρεσιτάλ συνεχούς «επίκλησης στο συναίσθημα»!
Να σημειώσουμε βέβαια εδώ πως κυριολεκτικά και μόνο η ερμηνεία του Brad Pitt ξεχωρίζει στο "Ad Astra", με το υπόλοιπο cast, το οποίο πλαισιώνουν οι Tommy Lee Jones, Liv Tyler, Donald Sutherland και Ruth Negga, να μοιάζει «άσχετο» με το τιτάνιο έργο του ηθοποιού να «σώζει» τους λοιπούς, από την απάθεια και το άψυχο του όλου πράγματος!
To "Αd Astra" κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες από τις 19 Σεπτεμβρίου…
Δείτε το trailer:
- Σκηνοθεσία
- Σενάριο
- Ερμηνείες
- Παραγωγή
