Κριτική Στο “I, Tonya” Του Graig Gillepsie

“Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια, ο καθένας έχει την δική του αλήθεια… Tonya Harding”

“Η Tonya Harding είναι μια ταλαντούχα αθλήτρια καλλιτεχνικού πατινάζ της εθνικής ομάδας των Η.Π.Α. μεν, προερχόμενη από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα της αμερικάνικης εργατικής τάξης δε. Αν και η κοινωνική της θέση θα αποτελέσει εμπόδιο στην σταδιοδρομία ως «υψηλής κλάσεως» πατινέρ, η Tonya θα καταφέρει, με το πείσμα και τη θέληση της, να φτάσει μέχρι τους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες (92’, 94’). Ο «κακός» της περίγυρος, συμπεριλαμβανομένης της αυταρχικής της μάνας και των λάθος επιλογών στη ζωή της, θα την εμπλέξει όμως σ’ ένα «σκάνδαλο» άνευ προηγουμένου, το οποίο εντέλει θα της στοιχίσει την καριέρα που πάντα ονειρευόταν…”

Ο Graig Gillepsie σκηνοθετεί το “I, Tonya”, το φίλμ που βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Tonya Harding, πάλαι ποτέ πρωταθλήτριας του καλλιτεχνικού πατινάζ στις Η.Π.Α. και μοναδικής αμερικανίδας που κατάφερε να πραγματοποιήσει triple axel και να κερδίσει στρογγυλό εξάρι σε πρωτάθλημα…

Η ταινία επικεντρώνεται, πέρα από τη ζωή της ως αθλήτριας πάγου, στο μεγαλύτερο «σκάνδαλο» στα χρονικά του αθλητισμού, το οποίο έλαβε χώρα λίγο πριν τους χειμερινούς Ολυμπιακούς στο Lillemark της Νορβηγίας και αφορούσε μια υποτιθέμενη «συνομωσία» της Harding με τον άνδρα της, Jeff Gillouli και τον «σωματοφύλακα» της Shawn Eckhardt, να θέσουν εκτός αγωνιστικής δράσης την συναθλήτρια, συμπατριώτισσα (!) και δεινή αντίπαλο της Tonya, Nancy Kerrigan…

Όπως επιπλέον μας παρουσιάζει το τύπου «αυτοβιογραφικό» φιλμ, το σενάριο του οποίου διασκευάζει ο ταλαντούχος Steven Rogers, τo εν λόγω «σκάνδαλο», που έριξε άφθονο νερό στον μύλο των τότε αμερικανικών μέσων, έγινε η αιτία να αποκλειστεί η Tonya Harding εφ’ όρου ζωής από το άθλημα του καλλιτεχνικού πατινάζ και να της αφαιρεθεί ο τίτλος της πρωταθλήτριας, παρ’ όλο που η ίδια αρνήθηκε τις κατηγορίες, δηλώνοντας πως δεν είχε πρότερη γνώση της επίθεσης στην Kerrigan…
Καθώς μάλιστα ξετυλίγεται περαιτέρω το κάθε άλλο παρά «παραμύθι» της πιο «σκοτεινής» ίσως φιγούρας του αθλητισμού, τον αιώνα που μας πέρασε, το “I, Τonya” της αναγνωρίζει περαιτέρω «ελαφρυντικά», καθώς την παρουσιάζει, ως επί το πλείστον, το «θύμα» που προσπαθούσε απεγνωσμένα, σ΄όλα τα στάδια της σύντομης καριέρας της, να αποποιηθεί τον τίτλο της “low class bimbo”…

Την poor white trash αυτήν περσόνα λοιπόν, που βρίσκεται εντελώς στον αντίποδα του «αμερικάνικου ονείρου», «ενσωματώνει» πλήρως η Margot Robbie, τσαλακώνοντας έτσι την ωραιοποιημένη εικόνα που μας είχε εμπνεύσει, υποδυόμενη το και καλά «κακό» κορίτσι, Harley Quinn (Suicide Squad), που ενέπνευσε το στυλ χιλιάδων κοριτσιών ανά τον κόσμο. Επάξια έτσι κερδίζει μια υποψηφιότητα καλύτερης ηθοποιού της χρονιάς, για τα φετινά Oscar.

Υποψήφια για Oscar και η Allison Janney, η οποία υποδύεται την ακατάλληλη, άκρως χειριστική μάνα-τέρας (άλλος ένας λόγος αιτιολόγησης της «αδικημένης» αθλήτριας) της πρωταγωνίστριας, ονόματι Lavona Golden. Μια performance που της εξασφαλίζει το φετινό βραβείο, το οποίο, όπως λέμε λαϊκιστί, έχει στο «τσεπάκι» της…

Το cast περιλαμβάνει επιπλέον τους ηθοποιούς Sebastian Stan (που υποδύεται τον «ιστορικό» Jeff Gillouli και σύζυγο της Tonya Harding), Julianne Nicholson, Paul Walter Hauser (ως Shawn Eckhardt), Bobby Cannavale, Bojana Novakovic, Caitlin Carver (Nancy Kerrigan), Maizie Smith και Mckenna Grace.

Εξαιρετική στην ταινία “I, Τonya” είναι και η παραγωγή, την οποία έχει αναλάβει η ίδια η Margot Robbie (που έχει πάρει κυριολεκτικά φόρα) και μας εκπλήσσει για ακόμη μια φορά. Την παράσταση κλέβει το εκπληκτικό μοντάζ, ιδιαίτερα στις σκηνές που αναπαριστούν τους αγώνες στους οποίους μετείχε η Tonya Harding. Αιτιολογημένα συνεπώς η υπεύθυνη, Tatiana S. Regal, είναι επίσης υποψήφια για Oscar στην κατηγορία Film Editing…

Πολλοί είναι αυτοί που θα αναρωτηθούν τι έκανε η Tonya Harding, ώστε να αποτελεί το «επίκεντρο» μιας τόσο αξιόλογης ταινίας (με την παρουσία της μάλιστα στις φετινές Χρυσές σφαίρες, να συζητιέται εκτενώς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης). Είχε την τύχη; Αδικήθηκε γιατί αποκλείστηκε τόσο «άγρια» από το μοναδικό πράγμα που ήξερε να κάνει στη ζωή της; Ή μήπως λέμε, μήπως «ο διάολος φορούσε αυτήν την φορά …παγοπέδιλα»;;; Τα σχόλια δικά σας…

Η ταινία του Graig Gillepsie θα κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες στις 25 Ιανουαρίου…

Δείτε το trailer: