Κριτική: “Bridgend” Του Jeppe Rønde

“Μια πραγματικότητα που υπερβαίνει κάθε φαντασία λαμβάνει χώρα στην πόλη “Bridgend” της Ουαλίας…”

Από το χειμώνα του 2007 η σκληρή πραγματικότητα μιας επιδημίας αυτοκτονιών μαστίζει την πόλη “Bridgend” της Ουαλίας. Τα περισσότερα θύματα ήταν έφηβοι, μεταξύ των ηλικιών 13 και 17, που κρεμάστηκαν χωρίς να αφήσουν κανένα απολύτως στοιχείο που να δικαιολογεί την πράξη τους…Εντωμεταξύ την πόλη επισκέπτονται ένας αστυνομικός,προκειμένου να μετάσχει στις έρευνες για τις αυτοκτονίες των νέων, καθώς και η έφηβη κόρη του Sara (“Hannah Murray”). Ενώ λοιπόν οι αστυνομικές έρευνες των υποθέσων των αυτοχειριών, που όλες δείχνουν να συνδέονται μεταξύ τους (όλοι οι έφηβοι βρέθηκαν απαγχονισμένοι χωρίς ν’ αφήσουν κάποιο σημείωμα), δεν αποδεικνύουν κάποιου είδους συνομωσία, η Sara, η οποία θα δεθεί αμέσως με τους συνομιλικους της αυτόχθονες κατοίκους της πόλης “Bridgent”, θα βρεθεί προσωπικά αντιμέτωπη με μια αποκαλυπτική αλήθεια…”

Σε σκηνοθεσία Jeppe Ronde η ταινία “Bridgend” είναι ένα “horror film” που μας ερχεται απευθείας απ’ τον πραγματικό κόσμο, μιας και το σενάριο, το οποίο γράφτηκε σε συνεργασία του σκηνοθέτη με τον Danes Torben Bech και τον Peter Asmussen, βασίζεται σε «αφηγήσεις ζωής» των εφήβων πρωταγωνιστών της εν λόγω ταινίας. Σημειωτέον ότι ο σκηνοθέτης ακολούθησε επί 6 χρόνια τους επιλεγέντες εφήβους κατοίκους της τοποθεσίας Bridgend, τους οποίους και έπειτα χρησιμοποίησε ως ηθοποιούς στην ταινία του…

Σ’ ό,τι αφορά αυτήν την απόπειρα-ντεμπούτο του δημιουργού Jeppe Ronde το έργο του αυτό, που είναι εξ ολοκλήρου σκηνοθετημένο στην τοποθεσία Bridgend της Ουαλίας, είναι μια στοιχειωτική ματιά στο μυστήριο μιας «κουλτούρας» αυτοκτονιών. Η κινηματογράφηση μάλιστα της ταινίας “Bridgend” με βάση τις «αφηγήσεις ζωής» δεν αποτελεί κάποιου είδους ντοκιμαντέρ αλλά μια καθαρά προσωπική εξιστόρηση εκ μέρους ενός νεαρού κοριτσιού, της Sara, που επισκεπτόμενο μια «σκοτεινή» πόλη θα βρει τον εαυτό της μέτοχο του κοινού αισθήματος το οποίο και μοιράζονται οι έφηβοι κάτοικοι της περιοχής, αυτού της μελαγχολίας…

Απ’ αυτό ακριβώς το σημείο αρχίζει να εκτυλίσσεται το φιλμ, «αποκαλύπτοντας» την ανεξήγητη διασταύρωση των ανεξέλεγκτων και μυστηριωδών εφηβικών παρορμήσεων με τη δύναμη ενός μυαλού, που δε σταματά ποτέ να βρίσκεται σε εγρήγορση. Με πιο απλά λόγια, αυτή η πιο ρεαλιστικη δε γίνεται ταινία τρόμου, που βρίσκεται συνεπώς πολύ κόντα στο δραμα (αν δεν είναι ήδη), θέλει να φέρει στην επιφάνεια ότι ο (μικρο)κόσμος μας είναι στην ουσία ένα καζάνι που βράζει και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό…

Να σημειώθει σ’αυτό το σημείο πως παρά το γεγονός ότι η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, πολλές από τις σκηνές έχουν έντονο το φαντασιακό στοιχείο (“fantasia”), προσθέτοντας τοιουτοτρόπως πολλούς πόντους στη σκηνοθετική απόπειρα του Ronde.

Τέλος τα εύσημα πρεπει να δοθούν και στην πρωταγωνίστρια Hannah Murray, η οποία κερδίζοντας ως «Σάρα» το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού στο “Tribeca Film Festival”, προχωρά, ύστερα από την κατήχηση της στους κύκλους των ανεξευρένητων ιδεολογιών των συνομιλίκων της, πιο πέρα από τη σκιά, στέλνοντας μας συνάμα το μήνυμα «Και ο θάνατος δεν θα χει πια καμιά εξουσία» (“And death shall have no dominion”). Απλά αποκαλυπτική, ανατριχιαστική και συνάμα απολαυστική…

Στη σκηνοθεσία βρίσκεται ο Jeppe Rønde (“Jerusalem My Love”, “The Swenkas”), ο οποίος υπογράφει και το σενάριο μαζί με τον Torben Bech.

Πρωταγωνιστούν οι Hannah Murray, Josh O’Connor, Adrian Rawlins, Patricia Potter, Nia Roberts, Steven Waddington.