“Σ’ ένα post-apocalyptic μέλλον, μετά από μια ολέθρια καταστροφή (που έλαβε χώρα μόλις σε εξήντα δευτερόλεπτα), το μόνο που απέμεινε είναι οι πόλεις Traction, αλλιώς γνωστές ως κινούμενες πόλεις. Στις πόλεις αυτές, που καταλαμβάνουν μεγάλο κομμάτι της ευρωπαϊκής (καθώς όλο το κομμάτι της Βορείου Αμερικής έχει πλήρως αφανισθεί), ηπείρου που ασπάζεται ως «μοντέλο επιβίωσης» τον κοινωνικό δαρβινισμό, έρχεται να αντιταχθεί η Anti Traction League, μια οργάνωση η οποία αντιτίθεται στο δαρβινικό μοντέλο και καλύπτει γεωγραφικά τις περιοχές της Νότιας Ασίας, της Αφρικής καθώς και κάποιες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Μέσα σ’ όλο αυτόν τον κυκεώνα εξελίξεων η Hester Shaw, μια επαναστάτρια που ζητά εκδίκηση για τον άδικο θάνατο της μητέρας της και ο Tom Natsworthy, θα βρεθούν σε μια συνάντηση που θα αποτελέσει «θεμέλιο λίθο» στην έκβαση των γεγονότων που γεννά η αέναη διαμάχη των πόλεων της Traction και Anti Traction League…”
Παρ’όλο που το σενάριο των Fran Walsh και Philippa Boyens βασίζεται στην πράγματι ευφάνταστη υπόθεση της ομώνυμης νουβέλας του Philip Reeve (2001), δεν καταφέρνει εντέλει να αποδώσει το άνευ προηγουμένου (στην ιστορία του σινεμά) «κλίμα» (όπως ακριβώς το δομεί στο δικό του έργο του ο Reeve), που θα μπορούσε να δημιουργήσει την πλοκή μιας ανεπανάληπτης steampunk movie.
Βέβαια το “Mortal Engines” παραμένει, σε αντίθεση με άλλες πρόσφατες απόπειρες της εν λόγω αισθητικής (βλ. Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children του Tim Burton), ένα μη γραφικό steampunk φιλμ, με (υπερ) αισθητό πάντα το sci-fi στοιχείο. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Christian Rivers, o οποίος καλώς κάνει και καταπιάνεται με το ντεμπούτο του στη σκηνοθετική καρέκλα, με τον φουτουρισμό και την industrial αισθητική, στοιχεία που δείχνει να τα κατέχει και άνετα θα μπορούσαν να καθορίσουν τη μελλοντική του «ταυτότητα» ως σκηνοθέτη.
Ο παραγωγός, με τη σειρά του, Peter Jackson (“Lord of the Rings”, “The Hobbit”), μας παραδίδει πάλι, ένα ακόμη οπτικό αριστούργημα, με τα ultra καθηλωτικά για τον αμφιβληστροειδή μας οπτικά εφέ, να προσομοιάζουν σε (ενίοτε) «ρίψεις πολύχρωμης ατομικής βόμβας», οι οποίες σε ξυπνούν (θες δε θες) από το πελάγωμα που προκαλούν το χλιαρό σενάριο και οι μέτριες ερμηνείες…
Να σημειωθεί βέβαια εδώ, πως το cast απαρτίζουν ταλαντούχοι ηθοποιοί όπως οι Hera Hilmar, Hugo Weaving, Jihae, Robert Sheehah και Lila George, που δεν κατάφεραν απλώς να μπουν στο πραγματικό νόημα του βιβλίου του Reeve και γι αυτό ίσως μας απογοήτευσαν!
Αναμένεται συνεπώς αν θα υπάρξει ορθή «ερμηνευτική» συνέχεια στις ταινίες που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν, καθώς την νουβέλα “Mortal Engines” του Philip Reeve, διαδέχεται το “Predator’s Cold” (2003), το “Infernal Devices” (2005) και το “Α Darking Plain” (2006), συμπληρώνοντας έτσι την τετραλογία της ευφυούς σύλληψης των πόλεων Traction. Ένα sequel δηλαδή θα μπορούσε να επαναφέρει άνετα τις ισορροπίες σε μια ταινία που δεν υπήρξε καθόλου μα καθόλου κακή και αρκετά διαφορετική στα περισσότερα από τα συστατικά της στοιχεία!
Εμείς αναμένουμε…
To “Mortal Engines” κυκλοφόρησε στις ελληνικές αίθουσες στις 6 Δεκεμβρίου….
Δείτε το trailer:
-
Σκηνοθεσία
-
Σενάριο
-
Ερμηνείες
-
Παραγωγή